Posted by Hasan Koçak
Kacarlı Hüseyin oğlu Hasan Koçak 1336 (1920) yılı doğumlu olup 1981 yılında vefat ederek 61 yıl gibi çok da uzun olmayan ömrü, onun hayırla yâd edilecek hizmetleriyle doludur.
1948 li yıllarda Tevfik Koçak ile Kacarlı’dan Koçhisar’a gelir. Beraberce süren hayatları daha sonra değişik meslek sahibi olarak ama sürekli yakın samimi münasebet ve yardımlaşmalarıyla devam eder.
Hasan Çavuş olarak anılan Hasan Koçak Amcamız, Şereflikoçhisar’ın hürmet gösterilen ve yardımsever şahsiyetlerindendir. Bolayır ve Çonkbayır’da vatanî görevini çavuş olarak yapması onun, Hasan Çavuş olarak tanınmasını ve anılmasını sağlar. Evleri, eski garajın karşısında olmasıyla, köylerden gelen misafirlere kapısı devamlı açıktı.
İş hayatında, çarşının sevilen ve sayılanı olmakla beraber itimad edilen bir esnafıydı. Sadece kendine değil yakınlarına da çok faydası var idi. Şükrü Etlioğlu’nun dükkânı sırasındaki Eski Belediye başkanı Mehmet Aktaş’ın yanında dükkânı vardı. Karşısında ise Manifaturacı Hadi Küpeli’nin manifatura dükkânı var idi.
Sosyal ve siyasal yönünden de çok aktif ve faal idi. Demokrat Parti geleneğinin karakteristik temsilcisi olması, halkla bütünleşmesini sağlar. Halkın içerisinden gelen, onların temel değerlerine yaşayarak sahip çıkan Hasan Çavuş, Adalet Partili Belediyelerde başkan vekilliği, encümenlik gibi siyasal hizmetlerde uzun yıllar bulunmuştur.
Vatanına düşkünlüğü askeriyeden gelen rütbesiyle, demokrasiye hassasiyeti ise demokratlığıyla anılan Hasan Amcamızın evlâtlarının tahsilli olması, eğitim ve tahsile verdiği önemin en açık ifadesidir.
Çocukluğumun en eski hatıralarında, Hasan Amcanın bizim kerpiçten iki katlı evimizin üst katında bir dönem kalarak komşu olduğumuzu hatırlıyorum. Mavuş (Mehveş) Teyze, annemin çok yakın arkadaşlarından olup, sık görüştüğümüz komşu teyzelerimizdendir. Hasan Çavuş’un iş ve siyasî hayattaki başarılarının ve evlâdlarını sevilen sayılan ve eğitimli olarak yetiştirilmesinin arkasındaki gizli kahramanın Mavuş Teyze olduğunu ilân etmeye gerek yoktur, diye düşünüyorum. Ki, beylerin işlerinin gizli öznesi hanımlarıdır, bunun böyle bilinmesi daha doğrudur.
Orhan Koçak ve İsa Koçak Ağabeyler ile Zeynep Koçak ablamız bizden büyük; kızları Ülkü Koçak ve Nuray Koçak Hanım ise komşu kardeşlerimiz idi. Nuray Hanım, Hasanoğlan Öğretmen Okulundan kardeşimizdir. Orhan Ağabey, uzun yıllar hâkim olarak önemli kademelerde hizmet etmiştir.
İsa Hocamız, Şereflikoçhisar’ın sevilen sayılan öğretmenidir. Yeğenim Şükran’ın da öğretmenidir. Şair, edip ve sohbet ehlidir.
Allah’ın takdiri ki; Hasanoğlan’dan çok sevdiğim Dursun Soylu Hocamız ile, ileriki yıllarda Nuray Hanımın ablası Ülkü Hanımın izdivaçları nasib olur. Kendilerine hayırlı, huzurlu ve sağlıklı ömürler dilerim.
Cumhuriyet İlkokulu’nda okuduğum yıllarda okuldaki öğretmenlerimizden İlhan Hoca, Hasan Amca’nın kiracısı idi.
İlhan Hoca’yı rahmetle anmak istiyorum. Devlet Parasız Yatılı Okul Sınavlarında, başımızda gözlemci idi. Sınıf olarak bilemediğimiz bir soruda kısa ve genel ipuçları vererek Koçhisar’ın öğrencilerine yardımcı olmuştu. Vefat etti ise Allah, rahmet eylesin, hayatta ise sağlıklı uzun hayırlı ömür versin.
Rabbim geçmişlerimize rahmet eylesin. Mekânlarını Cennet eylesin.
Sosyal medya yorumlarından
Günay Doğan
Mehmetçiğim
Bugün Çengel ’deki yazını okudum.
Hasan Amcayı çok iyi tanırım.
Komşusu Ayşebeyli Çiftci Aktaş belediye başkanlığı yapmadı. İlhan Hoca, bizim birader Zafer’in Kayınpederi olur.
Hayattadır, Emine Hanım da hayattadır.
Ankara’da Eryaman’da ikâmet ediyor. Epey yaşlandı ve Emine Hanım çok daha sağlıklı.
Niyazi Amcanın oğlunun gözlerinden öpüyorum
Teşekkürler.
****
Günay Doğan’a çok teşekkür ediyoruz.
Benim bildiğim eski belediye başkanı Mehmet Aktaş idi, yanlışım var ise yine de tashih ederiz. MÇ.
Hatice Çetin
İsa Koçak, sana iki tane güleceğin olay anlatayım.
Hasan Amca burayı (Koçhisar’ı) Hacettepe’ye (Hastaneye) getirmiş, beni arıyor, bende ameliyathanede çalışıyorum ve yok dedirttim. Sonra bana “babanmış” dediler. Koşarak çıktım, bir baktım karşımda Hasan Amca! Gülerek, “İşte böyle yaparlar” dedi ve çok gülmüştüm.
İkincisi
Garajda sarmaş dolaş geziyoruz. Bizi görenler, şu bayan ne kadar utanmaz, adama ne biçim sarılmış, demişler. Çok severdim, kendisini.
